Ileostomia

Podczas zabiegu wyłonienia ileostomii, część jelita cienkiego, zwanego jelitem krętym, zostaje wyprowadzona na powierzchnię skóry brzucha w celu utworzenia stomii. Ileostomię zazwyczaj wykonuje się w przypadkach, gdy chorobą objęta jest końcowa część jelita cienkiego lub jelito grube i tworzy się ją zwykle po prawej stronie brzucha.

Stolec w tej części jelita na ogół jest płynny, a ponieważ stomia nie posiada mięśni, za pomocą których mogłaby kontrolować defekację, treść wydostająca się z niej musi być gromadzona w worku stomijnym.

Istnieją dwa różne rodzaje zabiegu wyłonienia ileostomii:

Ileostomia końcowa

Ileostomia końcowa wykonywana jest, jeśli usunięto część jelita grubego (okrężnicy) lub jeśli pozostała część jelita grubego poddawana jest leczeniu albo konieczne jest zmniejszenie objawów i/lub powikłań związanych z nieszczelnością zespolenia. Wtedy końcowa część jelita cienkiego zostaje wyprowadzona na powierzchnię skóry brzucha w celu utworzenia stomii. Ileostomia końcowa może być tymczasowa lub stała.

Ileostomia pętlowa

Podczas zabiegu wyłonienia ileostomii pętlowej, pętla jelita cienkiego zostaje wyłoniona ponad poziom skóry i jest utrzymywana w tej pozycji przez specjalny uchwyt (mostek stomijny). Na odsłoniętej pętli jelita wykonuje się nacięcie, którego końce następnie odwija się do dołu i przyszywa do skóry. W ten sposób, ileostomia pętlowa tak naprawdę składa się z dwóch stomii, które są ze sobą połączone.

Ileostomia pętlowa zazwyczaj stanowi rozwiązanie tymczasowe, stosowane w celu ochrony chirurgicznego zespolenia części jelita. W takim przypadku zostanie zamknięta operacyjnie w późniejszym czasie.